"A capella"

(English translation below each paragraph)



Hacía tiempo que no compartía un vídeo de cantantes con talento de Youtube. Hoy, gracias a Adrián, he visto este vídeo e, inmediatamente, he pensado en todos vosotros. Hay una selección de canciones interpretadas "a capella" y creo que coincidiréis conmigo en que las hay de muchos estilos variados ;) Estoy segura de que encontraréis, al menos, alguna que os guste. Quiero dedicar esta entrada a todos mis alumnos a los que les gustaría cantar más en el aula pero no pueden debido al poco tiempo del que disponemos.
It's been a long time since I don't share a video of singers with talent from Youtube. Today, thanks to Adrián, I have seen this video and, inmediately I have thought of all of you. There is a selection of songs sung "a capella". I think you'll agree there are many different styles ;) I'm sure you'll find, at least, one song you like. I want to dedicate this post to all my students who'd love to sing more in the classroom but can't because of the little time we have at our disposal.







¿Qué os parece?¿Podéis decirme qué tipo de voces hay y a quién pertenece cada una?. ¿Hay algo inusual que os llame la atención?. Como siempre, dejad vuestros comentarios. :)
What do you think about it?. Can you tell me what kind of voices are there and who do they belong to??. Is there anything unusual or that attracts your attention?. As usual, leave your comments. :)


Una oportunidad de unir vuestra voz al mundo

Hoy quiero compartir con los lectores del blog una propuesta; una oportunidad para formar parte de una experiencia musical a nivel mundial. Se trata del Coro Virtual 4, promovido por el compositor y director Eric Whitacre.
Antes de que empecéis a pensar que esto no es para vosotros o que tiene pinta de difícil, dejad que os diga que este es un proyecto que trasciende lo musical y que busca la unión de miles de personas en todo el mundo para hacer juntos una obra de arte. La aportación de cada uno será una gota de agua en un mar de música capaz de matizar todas las imperfecciones vocales. Lo importante es atreverse a unirse al coro e intentar dar lo mejor de cada uno. Y si finalmente no os animáis o se os pasa el plazo, creo que al menos es importante que conozcáis el proyecto y echéis un vistazo a alguna de las charlas que Eric Whitacre realizó para TED y que están al final de esta entrada.
El coro virtual ya ha grabado tres temas de Eric Whitacre. En el tercero, Water Night, participamos 3746 personas de 73 países. Sólo tuvimos que aprender una partitura y grabarla desde nuestro ordenador, con la comodidad de estar en casa y poder hacer todas las tomas que quisiéramos hasta enviar una con la que estuviésemos a gusto.
El próximo 10 de junio finaliza el plazo para enviar los vídeos al Coro Virtual 4. El tema que hay que cantar en esta ocasión se llama Bliss y forma parte del musical Paradise Lost, de Eric Whitacre, en el que se mezcla la música coral con bases electrónicas. 
En la página web del coro virtual encontraréis toda la ayuda necesaria para sacar adelante vuestra grabación: partitura, grabaciones de ejemplo de cada voz, foro, etc. La web está preparada para que resulte sencillo grabar y enviar vuestro vídeo: basta con tener una webcam, auriculares y un micrófono en el ordenador.
¡Animaos! No os arrepentiréis de formar parte de un proyecto coral que hace historia.
Aquí tenéis un vídeo del Coro Virtual 3, del cual formo parte.


Y aquí tenéis un par de vídeos subtitulados al castellano de las charlas de Eric Whitacre para TED: Como todas las charlas de TED, son interesantísimas y recomendables para todo el mundo, sean músicos o no.
"Un coro virtual de 2000 voces fuertes"



"Coro virtual en vivo"

Percusión corporal II

Aquí os dejo otro esquema con percusión corporal.
Son los ritmos básicos para empezar a tocar la batería.
Con el pie hacemos el bombo, con el golpe en el pecho la caja y, con el muslo imitamos el charles.
Zurdos: Pie derecho, mano izquierda en el muslo y mano derecha en el pecho.
Diestros: Pie derecho, mano derecha en el muslo y mano izquierda en el pecho.

El miedo escénico

¿Qué es el miedo escénico?

-Según Remy Yagosesky,

“…podemos entender el miedo escénico como “La respuesta psicofísica del organismo, generalmente intensa, que surge como consecuencia de pensamientos anticipatorios catastróficos sobre la situación real o imaginaria de hablar en público. No obstante esta definición es incompleta, pues el miedo escénico es habitual entre individuos que tienen que actuar ante una audiencia aunque no pronuncien una palabra, músicos, bailarines, deportistas, etc. Esta respuesta incluye manifestaciones de estrés, timidez y ansiedad, como preocupación, tensión corporal, inhibición, ineficacia funcional y otras formas de alteración de la normalidad en lo fisiológico, lo cognitivo y lo conductual”.

Las causas del miedo provienen de diversos factores, además de una posible fobia social.

  • Valoración no realista de lo que se espera de uno.
  • Sobreestimación de la opinión de los demás.
  • Subestimación de las propias capacidades.
  • Sobreestimación de la idea de rechazo.
  • Expectativas no realistas en cuanto a las respuesta de otros ante nuestra ansiedad.

Hay músicos que sufren sabiendo que hay una sola persona escuchándolos, mientras que otros se crecen cuanto mayor es su auditorio.

Recuerdo mi primera actuación. Era simplemente la primera actuación de fin de curso a la que acudía, en la Academia donde estudiaba. Un escenario que me parecía grande como un estadio, unos espectadores benévolos, una tarima, luces, un pianista y una pieza que tenía que tocar que había repetido hasta ya no saber ni lo que hacía al tocarla.

La noche anterior dormí fatal. Estaba obsesionado con cometer un error garrafal que me avergonzaría de tal manera que quedaría traumatizado de por vida y no podría volver a tocar. Mi pánico era tal que sentía que no podría ni mover el brazo, así que mucho menos afinar las notas.

La tensión iba subiendo proporcionalmente al paso del tiempo. Conforme se iba acercando el momento la angustia crecía. Llegó a ser un sufrimiento tal que una parte de mí estaba deseando que ocurriera algo para que el concierto no se celebrase. Todo lo veía negativo, me decía a mí mismo: “qué hago yo aquí, un tío mayor haciendo el ridículo delante de tanta gente, voy a fallar estrepitosamente…” otra decía: “llegó el momento, antes o después tenía que pasar, para estos momentos estudio violín, para que alguien me escuche, que escuchen lo que pasa dentro de mí, sea bueno o malo… actuar me dará carácter, al final saldrá bien, en realidad toco bien, lo apreciarán…

Es mi turno.

No sé exactamente qué sentía mientras estaba allí. Mi brazo derecho era de madera y a duras penas hacía su trabajo. Mis dedos de la mano izquierda se quedaban a menudo encogidos, sin llegar de forma certera a la nota. Iba acelerado, pero no estaba preparado para tocar tan deprisa. Sentí que me equivocaba a cada rato, pero tenía que seguir, como alguien que sube el Himalaya y sabe que no hay opción de retroceder, tiene que llegar al campo base. Pero, sorprendentemente hubo un momento en que toqué unas frases con precisión y sensibilidad. A ello me aferré para llegar hasta el final. Conseguí convencerme de que podía hacerlo.

Aplausos. He terminado. No se han dado cuenta, gritos, sonrisa de mi profesor que asiente satisfecho ¿de verdad les ha parecido bien? Salgo. Me palmean la espalda. Euforia. Ahora me siento libre. Ahora quiero volver a salir a la tarima a tocar. Ahora sé que estaría relajado y motivado.

Pero ahora ya no puedo, veo a los siguientes, que salen al escenario y parecen tan asustados como yo lo estaba antes.

Desde entonces he tenido bastantes actuaciones más y, aunque los nervios siempre están ahí, son cada vez menos negativos, y poco a poco voy madurando psicológicamente y aprendiendo a controlar la ansiedad.

pánico escénico

Pero, ¿hay alguna forma de superar el miedo incapacitante sin tener que pasar una y otra vez por tanta angustia?

Lo primero: estar nervioso antes de actuar es normal, incluso necesario, saludable. Hace que todos tus sentidos estén alerta, la sangre bombeando a toda velocidad y nuestra sensibilidad a flor de piel. Sin embargo, frecuentemente perjudican la interpretación en vez de ayudar. Os dejo algunos consejos que he recopilado por ahí y que, según mi experiencia pueden ayudar.

 

10 Consejos sencillos para superar el miedo y la ansiedad.

El mejor consejo, pero que no siempre se puede cumplir: estudia, trabaja y lleva preparado tus obras como si las hubieras escrito tú mismo. No hay nada más intranquilizador que tener dudas de si lo vas a saber o no. Puedes tocar mejor o peor, pero debes saber exactamente lo que tienes que tocar y cómo.

Antes de salir:

  1. Si puedes, realiza unos pocos estiramientos suaves y relajados. Eso si no te has puesto un traje, claro.
  2. Bebe un poco de agua.
  3. Antes de salir, respira lenta y profundamente, desde el abdomen. Inspira, contén 9 segundos la respiración y después expira.
  4. Procura relajar los músculos del esfínter (con perdón).
  5. Piensa que nadie te está examinando, el auditorio sólo quiere escuchar música (vale, si estabas leyendo esto para una audición esta no te vale). Piensa positivamente, si tú estás con sensaciones positivas, aunque tengas nervios (eso es inevitable), lo transmitirás al auditorio.

Cuando estés tocando:

  1. Sé consciente de que los fallos que cometas no lo son tanto para los espectadores, dales una importancia limitada, concéntrate en la música e intenta disfrutar de ella.
  2. No intentéis interponer barreras frente al público y tampoco evites mirarlo.
  3. Un truco que usan algunos ponentes es imaginar que el público está desnudo. Eso te hará sonreír, y sonreír siempre es bueno al actuar.
  4. Si al tocar te equivocas, no te detengas, continúa intentando retomar la pieza. El público le dará la importancia que le des tú. Si lo haces así, posiblemente ni se den cuenta.
  5. Toca hasta el final sin que parezca que estás deseando acabar. A menudo la última nota se deja ahí medio sin hacer y es un error. Se ha terminado cuando has completado la última nota en su totalidad la respiración posterior.

Para terminar, os recomiendo esta amena charla de Elsa Punset en el programa El Hormiguero, porque pocas veces podremos aprender de forma tan amena sobre el miedo escénico.

Y esta es una presentación que también me ha parecido interesante:

Otras fuentes:

Proyecto miedo escénico

Guitarra Online

Blog Joelodigo

Wikipedia

Ekainak 7: Tom Jones

Tom Jones, abeslaria eta aktorea, Galesen jaio zan 1940ko ekainaren 7an.

Ehun miloi diska baino gehiago saldu dauz mundu guztian.

Pop, R&B, Blues eta Soul estiloak lantzen dauz.

Txikitarik erakutsi eban musikarekiko zaletasuna, jaietan, ezkontzatan eta eskolako koruan abestuz.

Bere ibilbide musikala 1963. urtean hasi zan, Tommy Scott & The Senators taldeko abeslari moduan. Sasoi honetan Gordon Mills, bere managerra izango zana, Tom-en gaitasunakaz ohartu zan eta Londresera eroan eban.

1965ean heldu zan lehen arrakasta, It’s not unusual abestiagaz. Urte berean Artista barriaren Garmmy-a irabazi eban.

Hortik aurrera Jones-en ospea gorantz joan zan, bere ahots bero eta indartsua gero eta ezagunagoa bihurtuz.

 Urteak joanez, eta musikalki gorabehera batzuk gainditu ondoren, Tom Jones-ek bere tokia lortu dau abeslari hoberenen artean.