🔆Buena Vista Social Club, cuando la música cubana llega a todo el mundo

Por: Redacción
Hablamos hoy de un clásico, podríamos decir incluso que casi mítico, del cine musical documental, de 1998, por Wim Mertens, un verdadero documento etnográfico.

Decimos que un auténtico documental sobre la música popular cubana ya que los protagonistas son aquellos músicos ya jubilados, prácticamente retirados, que fueron puestos en valor.
Ver+

QUEN ME DERA EN INSUELA


Seguimos traballando coa obra de Antón Fraguas e co disco de Xoán Curiel, cunha canción con moito ritmo, "Quen me dera en Insuela", lugar onde atopamos a casa natal do escritor.

Quen me dera en Insuela un pedaciño de terra,
para ir botar a iauga e pasearme por ela.
Quen me dera verte sempre algún día cada mes,
unha vez cada semana e un día de cada vez.

Lerelele..

Quen me dera ter a min a gargantiña dun galo,
cantar como un reiseñor, falar como un papagaio.
Quen me dera estar tan alto/a como a estrela do norte
para ver o que se pasa en Pontevedra esta noite.

Lerelele…

Toca, pandeiriño, toca, se non heite de rechar,
que me custaches os cartos, axúdamos a gañar.
O pandeiro toca ben, as ferriñas danlle o son,
as meniñas que o tocan elas de Insuela son.

Quen me dera ser a rula, a ruliña do sertón,
para facer o meu niño dentro do teu corazón.
Quen me dera ser a rula, a ruliña do sertón,
o meu niño xa está feito dentro do teu corazón.

Lerelele…

Preme no reproductor para escoitar a canción.




QUEN ME DERA EN INSUELA


Seguimos traballando coa obra de Antón Fraguas e co disco de Xoán Curiel, cunha canción con moito ritmo, "Quen me dera en Insuela", lugar onde atopamos a casa natal do escritor.

Quen me dera en Insuela un pedaciño de terra,
para ir botar a iauga e pasearme por ela.
Quen me dera verte sempre algún día cada mes,
unha vez cada semana e un día de cada vez.

Lerelele..

Quen me dera ter a min a gargantiña dun galo,
cantar como un reiseñor, falar como un papagaio.
Quen me dera estar tan alto/a como a estrela do norte
para ver o que se pasa en Pontevedra esta noite.

Lerelele…

Toca, pandeiriño, toca, se non heite de rechar,
que me custaches os cartos, axúdamos a gañar.
O pandeiro toca ben, as ferriñas danlle o son,
as meniñas que o tocan elas de Insuela son.

Quen me dera ser a rula, a ruliña do sertón,
para facer o meu niño dentro do teu corazón.
Quen me dera ser a rula, a ruliña do sertón,
o meu niño xa está feito dentro do teu corazón.

Lerelele…

Preme no reproductor para escoitar a canción.




El flabiol

A les classes de quart comencem a estudiar els instruments de vent. Aquest trimestre estudiarem alguns dels instruments de vent fusta més populars. Hem volgut començar per un instrument tradicional català com és el flabiol.

Tothom relaciona el flabiol amb la música tradicional, però jo he volgut presentar a l’alumnat tres audicions d’estils diferents.

La primera és una peça tradicional, la “Polca per acompanyar els gegants”, interpretada per Iris Gayete.

 

La segona és un vídeo resum de l’espectacle del grup JazzCat Quartet en el qual combinen les melodies tradicionals catalanes amb la forma i les harmonies del jazz.

 

Per últim, la “Sonata per a flabiol i piano”, d’Albert Guinovart, interpretada per Albert Fontelles-Ramonet.

 

Si us ha agradat, recordeu que compartir multiplica!

Si no us voleu perdre cap article us podeu subscriure amb una adreça de correu electrònic.

També ens podeu seguir a les xarxes socials:

facebook logoinstagram-icon_1057-2227

EU NON SEI


Cantaremos e tocaremos esta canción galega utilizando instrumentos de placas e instrumentos tradicionais.

Déixovos aquí a letra.

Eu non sei que pasou no muiño,
eu non sei que debeu de pasar.
Desde entón Maruxiña esta triste, 
desde entón non fai máis que chorar.

Cantaremos a versión tradicional e faremos tamén unha versión rap que sexa, pero que moi marchosa.

Aquí está a partitura.