Henry Mancini, konpositore estatubatuarra, Cleveland-en jaio zan 1924ko apirilaren 16an, eta Beverly Hills-en hil zan 1994ko ekainaren 14ean.

Arrakasta handiko konpositorea izan zan, zinemarako musika idatziz eta jazz estiloa landuz.

Mundu guztian ezaguna dan  “Pantera arrosa”-ren abestiagaz Gramy bat irabazi eban.

Zortzi urtegaz hasi zan musika eta flauta ikasten. Hamabi urtegaz pianoagaz hasi zan eta musika moldaketetaz interesatu zan.

1945ean Glenn Miller-en orkestran sartu zan, moldatzaile bezala.

1952an filmetako musiketan aritu zan, doinu sinfonikoa eta atonalagaitik bereiztuz.

1958an bere lehen bakarkako lana burutzen dau, Orson Wells-en “Touch of evil” , jazz generoan inspiratuz eta orkestra txiki bategaz interpretatuz.

60. hamarkadan bere osperik handiena lortu eban, Edwards-en filmekaz: Pantera arrosa, Diamantekaz gosaria, Ardo eta arrosa egunak,… Baita beste batzuen filmekaz ere: Arabesco, Charada,… Hamarkada honetan, Mancinik ahots nahasietako abesbatza erabiltzen dau, gai nagusiak abestuteko.

Hurrengo urteetan telesailetarako ere konposatzen dau: Remington Steele, Hotel,…

1982. urtean Oscar bat eskuratu eban, Victor edo Victoria musikalagaz.

Mancini pankreako minbizi baten ondorioz hil zan, 1994. urtean.

Bessie Smith, abeslari estatubatuarra, Tennessen jaio zan 1894ko apirilaren 15ean, eta Misisipin hil zan 1937ko irailaren 26an.

“Blues-aren enperatriza” moduan ezagutua, 20. eta 30. hamarkadetako blues abeslaririk ezagunena eta eragin handienetarikoa izan da.

Erritmoa ulertzeko ezohiko modu berezia eukan, baita izugarrizko sentsibilitatea tonuarekiko eta ahoskerarako.

Bere sasoiko artista garratzitsuenetarikoekaz grabatu eban: Louis Armstrong, James P. Johnson, Joe Smith, edo Fletcher Henderson.

Bere ibilbidea laburra izan arren arrakasta handia lortu eban eta Billie Holiday, Mahalia Jackson eta Janis Joplin-elako artistak bere eragina onartu eben.