Archivo de la etiqueta: FRAUTA

CAMPANEIRO

Publicado el por

Con esta canción, que é moi popular, imos repasar o concepto de canon.

Lembrade que o canon é unha composición musical formada por dúas ou máis voces que van entrando unha despois de outra interpretando todas a mesma melodía.

Tocarémolo con metalófonos, xilófonos, carillóns e frautas.

Antes de tocar a canción aquí tendes un xogo para estudiar a partitura!!!





Déixovos primeiro a partitura coa melodía e despois a partitura co canon a dúas voces, ainda que seguramente  farémolo a tres voces.







CAMPANEIRO

Publicado el por

Con esta canción, que é moi popular, imos repasar o concepto de canon.

Lembrade que o canon é unha composición musical formada por dúas ou máis voces que van entrando unha despois de outra interpretando todas a mesma melodía.

Tocarémolo con metalófonos, xilófonos, carillóns e frautas.

Antes de tocar a canción aquí tendes un xogo para estudiar a partitura!!!





Déixovos primeiro a partitura coa melodía e despois a partitura co canon a dúas voces, ainda que seguramente  farémolo a tres voces.







HIMNO GALEGO

Publicado el por
O HIMNO GALEGO conxuga o poema "Os pinos" de Eduardo Pondal cunha composición musical de Pascual Veiga.

O nome de Galicia non figura no poema, sendo substituido por "fogar de Breogán".

Esta composición foi interpretada por primeira vez no 1907 na Habana (Cuba).



Déixovos a partitura para que vaiades practicando as partes que vimos na clase.

 

 Se clicades na bandeira de Galicia podedes escoitar o himno.




¿Que din os rumorososna costa verdecente,ao raio transparentedo prácido luar?¿Que din as altas copasde escuro arume arpadoco seu ben compasadomonótono fungar?
Do teu verdor cinguidoe de benignos astros,confín dos verdes castrose valeroso chan,non des a esquecementoda inxuria o rudo encono;desperta do teu sonofogar de Breogán.
Os bos e xenerososa nosa voz entendene con arroubo atendeno noso ronco son,máis sóo os iñorantese féridos e duros,imbéciles e escurosnon os entenden, non.
Os tempos son chegadosdos bardos das edadesque as vosas vaguedadescumprido fin terán;pois, onde quer, xigantea nosa voz pregoaa redenzón da boanazón de Breogán.